Mohammed is een frisse, trotse Nederlandse man met Marokkaanse roots en pretlichtjes in zijn ogen. Het serieuze gesprek blijft lichtvoetig door zijn humor en gebrek aan valse bescheidenheid.
Hij is geboren in een van de oudste steden van Marokko, Salé vlakbij de hoofdstad Rabat. Mohammed is de oudste zoon van een gezin met zes kinderen. Moeder is huisvrouw en vader timmerman. Als hij veertien jaar is overlijdt zijn vader en neemt Mohammed als oudste zoon, volgens de traditie, zijn plaats in als hoofd van het gezin.
Op de vraag hoe hij naar Nederland is gekomen antwoord hij lachend: “Met het vliegtuig.”
Vervolgens: “Nee serieus, ik ben naar Nederland gekomen op uitnodiging van mijn oudere zus om bedrijfseconomie te studeren.” In Rabat heeft hij de studie internationale economische betrekkingen al eerder succesvol afgerond. Dit diploma is niet geldig in Nederland. Binnen vier jaar rondt hij ook de Nederlandse studie af.
In de tussentijd ontmoet hij zijn Nederlandse vrouw: “Snelle actie want ik was pas vier dagen in Nederland!” Hij gaat samenwonen en trouwen. Mohammed werkt als accountant bij verschillende toonaangevende bedrijven totdat hij het werk niet meer ziet zitten. “Elke dag cijfers omzetten in woorden. Best leuk voor even. Niet voor altijd.”
Er moet geld op de plank komen. Via Google komt hij bij Stichting Instituut van Gerechtstolken & -Vertalers (Sigv). Hij slaagt in een keer voor alle vakken met de hoogste cijfers en doet examen voor het Marokkaans Arabisch. Een nieuwe koers wordt ingezet. ”Ik was erg blij dat ik direct kon werken als tolk.”
Naast het werk als tolk volgde Mohammed trainingen en cursussen voor diverse specialisaties. Hij is specialist voor de rechtbank, opsporing en tap, de GGZ en notarissen. Op de vraag waar zijn hart het snelste van gaat kloppen antwoord hij: ”Strafzaken trekken mij het meeste aan. Dat is concreet en minder abstract. Tolken voor de politie en de marechaussee vind ik het spannendst.”
En of het niet genoeg is volgt er nog een afgeronde opleiding tot simultaantolk (‘’doe ik niets mee, behalve bij een rechtszaak”) examens voor Midden oosten Arabisch en Tunesisch Arabisch inclusief de dialecten en een zojuist behaald diploma als schriftelijk vertaler. “Het vertalen van strafzaken, dagvaardingen en proces-verbalen vind ik heerlijk.”
Dat jonge mensen het tolkenvak vermijden vindt hij dan ook onbegrijpelijk. “Saai? Hoezo? Het is het meest afwisselende werk wat er maar bestaat en het verdient goed. Bovenal weegt de waardering, verantwoordelijkheid en de passie het zwaarst. Ik besef namelijk heel goed dat zonder mij een gesprek niet tot stand kan komen.”
Dat een goed stel hersens wellicht ook erg is meegenomen beaamt hij volmondig. “Ik ben een Beta en een Alfa man. Dat is geluk hebben. Van huis uit heb ik het intellect niet meegekregen.” Lachend: “Ik ben de slimste van de familie.”
Over tien jaar hoopt Mohammed nog steeds te mogen tolken. Als er even geen opdracht is wordt hij onrustig en mist iets. “Ik word juist moe als ik niet kan tolken. Ik zie tolken als topsport waar ik graag alles voor doe. Ik heb een rijk en sociaal leven.”
